Niebieskie Igrzyska to ogólnopolskie wydarzenie będące częścią obchodów Światowego Dnia Świadomości Autyzmu oraz Światowego Miesiąca Wiedzy na Temat Autyzmu. Ma ono charakter edukacyjny i sportowo-integracyjny. Jest ono skierowane do przedszkoli i szkół podstawowych z całej Polski. Niebieskie Igrzyska mają pokazać, że każdy może być sportowcem i każdy ma szansę osiągnąć sukces na miarę swoich możliwości. Konkurencje drużynowe służą integracji oraz rozwijaniu i wzmacnianiu więzi Pomysłodawcą i inicjatorem idei Niebieskich Igrzysk jest Fundacja Instytut Wspomagania Rozwoju Dziecka w Gdańsku, która na co dzień pomaga dzieciom z autyzmem i ich rodzinom.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

PRZYJECHAŁA ZIMA WOZEM    Lucyna Krzemieniecka

Przyjechała zima wozem. A z kim?
Ze śniegiem i mrozem.
Zaraz w poniedziałek
ubieliła pola kawałek.
A we wtorek?
Brylantami obsypała borek.                    
A w środę?
Położyła lusterko na wodę.
A w czwartek?
Zmroziła na tarninie tarki.
A w piątek?
Dorzuciła śniegu w każdy kątek?
A w sobotę?
Malowała na szybach kwiaty złote.
A w niedzielę?
Uszczypnęła w nos Anielę!
 

 

 

 

 

 

Jesienią

Jesienią, jesienią
sady się rumienią:
czerwone jabłuszka
pomiędzy zielenią.
Czerwone jabłuszka,
złociste gruszeczki,
świecą się jak gwiazdy
pomiędzy listeczki.
- Pójdę ja się, pójdę
pokłonić jabłoni,
może mi jabłuszko
w czapeczkę uroni!
- Pójdę ja do gruszy,
nastawię fartuszka,
może w niego spadnie
jaka śliczna gruszka!
Jesienią, jesienią
sady się rumienią;
czerwone jabłuszka
pomiędzy zielenią.

Konopnicka Maria

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ULOTKA_Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej Nr 1.pdf

 

 

 

 

 

WRZESIEŃ 

KIEDY WRZESIEŃ,

TO JUŻ JESIEŃ,

WTEDY JABŁEK PEŁNA KIESZEŃ 

 

ROK SZKOLNY 2022/2023

---

Drodzy Rodzice zachęcamy do przeczytania wspólnie z dzieckiem bajki „Przygody Dzielnego Niedźwiadka Szczepana”. Bajka powstała w ramach kampanii „Zaszczep się wiedzą”, której celem jest obiektywne informowanie o szczepieniach w oparciu o najnowszą wiedzę medyczną. Patronami publikacji są Główny Inspektorat Sanitarny oraz Fundacja Rozwoju Pediatrii. 

 

Przygody-Dzielnego-Niedzwiadka-Szczepana.pdf

 

Drodzy Rodzice zachęcamy do zapoznania się z poniżej przedstawionymi broszurami informacyjnymi pt. "Dzieci w wirtualnej sieci" i "Nastolatki w wirtualnym tunelu" opracowane przez Fundację Edukacji Zdrowotnej i Psychoterapii w Poznaniu. 

 

broszura-Dzieci_w_wirtualnej_sieci_wydanie_III_17.02.2022.pdf

broszura-Nastolatki_w_wirtualnym_tunelu-18.02.2022.pdf

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Jedzie zima -   Cz. Janczarski    

Przypłynęła chmura sina.
Od północy wiatr zacina.
Kot wyjść z domu nie ma chęci.
Coś się tam na dworze święci!

Kraczą wrony na parkanie:
- Jedzie zima , groźna pani!

  I już lecą z nieba śnieżki,
zasypują drogi, ścieżki,
pola, miedzę i podwórka,
dach, stodoły, budę Burka.

Kraczą wrony na jabłoni:
- Jedzie zima parą koni!

Mróz ściął lodem brzeg strumyka.
Zając z pola w las pomyka.
Krasnalowi zmarzły uszy,
już spod pieca się nie ruszy!

Kraczą wrony na brzezinie:
- Oj, nieprędko zima minie!

 

O kształcącej roli gier w domu i w przedszkolu

o-ksztalcacej-roli-gier-w-domu-i-w-przedszkolu-226-7032.pdf

 

kalendarz-adwentowy-moj-przedszkolak_sm_m104622_kl.pdf

 

Sposoby na zimowe przeziębienie

Zdrowy przedszkolak 7 grudnia 2021 NR 40 (Grudzień 2021)

 

Okres jesienno-zimowy sprzyja przeziębieniom – trudno polemizować z tym faktem. Niestety, najczęściej przekonują się o tym rodzice małych żłobkowiczów i przedszkolaków. Dzieci przebywają w dużych skupiskach, mają ze sobą bliski, bezpośredni kontakt i wówczas trudno o nierozprzestrzenianie się zarazków, wirusów i bakterii, które wywołują choroby. 

Najczęstszymi objawami przeziębienia są: katar, kaszel, ból gardła, gorączka i związany z nią ból głowy. Zawsze wtedy, kiedy rodzic zauważy u swojego dziecka te dolegliwości (w komplecie lub wybiórczo), warto zasięgnąć porady specjalisty. Często jednak objawy te są na tyle słabe, że dziecko może normalnie funkcjonować i jego ogólna kondycja jest dobra – po prostu ma katar lub kaszel. Wówczas, jeśli objawy te nie są przewlekle, możemy spróbować poradzić sobie z nimi na własną rękę.

KATAR

Szacuje się, że zdrowe, normalnie rozwijające się dziecko ma katar średnio 6–8 razy w roku. Najczęściej występuje katar o etiologii wirusowej – przenosi się podczas przeziębienia drogą kropelkową. Katar może mieć postać wodnistej, przezroczystej, rzadkiej cieczy bądź ropnej i gęstej wydzieliny (prawdopodobieństwo infekcji bakteryjnej). W każdym przypadku dla małego dziecka, które zwykle jeszcze nieudolnie radzi sobie z systematycznym usuwaniem wydzieliny, katar jest bardzo uciążliwy i problematyczny. Zatkany nosek sprawia, że dziecku ciężko się oddycha i ma problemy ze snem. Często wydzielina samoistnie, podczas oddychania, wypływa na zewnątrz lub spływa po tylnej ścianie gardła, co w naturalny sposób wywołuje kaszel oraz zwiększa ryzyko infekcji gardła i migdałków podniebiennych. Aby ulżyć dziecku, rodzic powinien często przypominać mu o mechanicznym usuwaniu wydzieliny. Jeśli malec jeszcze nie potrafi robić tego samodzielnie, można posłużyć się aspiratorem.

Zawsze jednak przy tej czynności należy pamiętać, aby wykonywać ją bardzo delikatnie, tak by nie uszkodzić błony śluzowej noska. Możemy również przemywać nos malucha wodą morską lub stosować spray na katar, który obkurcza naczynia krwionośne, zmniejszając objawy i udrażniając przepływ powietrza. Dobrym sposobem na zatkany nosek są również inhalacje i nebulizacje. Jeśli dziecko ma uprzedzenia do korzystania z inhalatorów i nebulizatorów, można zrobić mu inhalacje w wannie podczas kąpieli, używając olejku eukaliptusowego bądź specjalnie przeznaczonego do tego preparatu. Zawsze jednak w przypadku użycia jakiegokolwiek środka farmakologicznego u dziecka należy upewnić się, że dany preparat ma zastosowanie u dzieci w określonym wieku.

Możemy wspomagać odporność maluchów, najlepiej poprzez odpowiednią, dobrze zbilansowaną dietę, zadbanie o wartościowy sen i odpoczynek, a także poprzez stosowanie preparatów pomagających w utrzymaniu organizmu w odpowiedniej kondycji podczas sezonowych infekcji.

KASZEL I BOLĄCE GARDŁO

Kaszel jest jedną z najczęstszych przyczyn wizyt rodziców z dziećmi u pediatrów. Jest to odruchowa reakcja na podrażnienie zakończeń nerwowych w błonie śluzowej górnych dróg oddechowych. Większość infekcji górnych dróg oddechowych u dzieci zaczyna się od kaszlu. Zazwyczaj na początku występuje kaszel suchy, który wraz z rozwojem infekcji przeradza się w kaszel mokry (z odrywającą się wydzieliną, która pojawia się w drogach oddechowych na skutek stanu zapalnego). Organizm, próbując pozbyć się wydzieliny, zmusza dziecko do kaszlu. Kaszel sam w sobie nie jest więc niczym złym – wręcz przeciwnie, pozwala na wydalenie z organizmu szkodliwej substancji wraz z drobnoustrojami powodującymi infekcję. Ważne, aby uczulić dziecko, żeby każdorazowo wypluwało wydzielinę powstającą wskutek kaszlu. W przypadku kaszlu mokrego stosuje się syropy rozrzedzające wydzielinę. Konieczna jest też wizyta u lekarza, który wykluczy inne choroby górnych dróg oddechowych, których efektem jest kaszel. Leki na kaszel suchy stosuje się zazwyczaj na noc, aby powstrzymać kaszel podczas snu i żeby maluch spokojnie przespał noc. Nie od dziś przecież wiadomo, że sen odgrywa kluczową rolę w rekonwalescencji podczas choroby. 

Intensywny kaszel często podrażnia gardło, generując nowy problem przy przeziębieniu – ból gardła. Tutaj dobrze sprawdzają się domowe, naturalne sposoby oraz preparaty na bazie naturalnych składników, takie jak propolis, czarna porzeczka, aronia, czarny bez, inne produkty z wysoką zawartością witaminy C oraz szałwia lekarska. Nie bez znaczenia jest forma preparatu podawanego dziecku. Obecnie na rynku mamy duży wybór i możemy zdecydować się na preparat, który dziecko chętnie będzie przyjmowało, np. w postaci sprayu, lizaków, żelków, smacznego syropu czy żelu. Przy podrażnieniu gardła należy skupić się przede wszystkim na jego nawilżeniu i taką funkcję powinny spełniać wszystkie preparaty, które podajemy dziecku, ale też nie możemy zapomnieć o tym, aby podczas infekcji jak najczęściej dawać dziecku pić. Należy kontrolować gardło dziecka – sprawdzać, czy zaczerwienienie nie przybiera na sile, czy migdałki podniebienne nie są powiększone, czy nie występuje biały osad albo ropna wydzielina. Gdy tylko pojawi się coś niepokojącego albo maluch przez dłuższy czas skarży się na ból gardła, należy udać się na konsultację do lekarza. Nie bez znaczenia przy takich objawach przeziębienia jest wzmacnianie odporności malucha. Przy wyborze preparatów łagodzących objawy przeziębienia warto zwrócić uwagę na ich skład i wybierać te, które korzystnie wpłyną na wzmocnienie odporności malucha. To szczególnie istotne w okresie przeziębienia i grypy.

PAMIĘTAJ

Leki na kaszel suchy stosuje się zazwyczaj na noc, aby powstrzymać kaszel podczas snu i żeby maluch spokojnie przespał noc. Nie od dziś przecież wiadomo, że sen odgrywa kluczową rolę w rekonwalescencji podczas choroby.

GORĄCZKA

Przy wyżej opisanych objawach (choć też niezależnie od nich) często pojawia się również gorączka. Wówczas dziecko staje się marudne, temperatura jego ciała wyczuwalnie wzrasta (gorące czoło i plecy przy zimnych, pozostałych częściach ciała), pojawiają się rumieńce na twarzy. Są to pierwsze sygnały, które mówią nam o tym, że warto zmierzyć maluchowi temperaturę. U dzieci przedszkolnych najlepiej sprawdza się termometr elektryczny, którym można zmierzyć temperaturę pod pachą.

Wówczas jest najmniejsze ryzyko niemiarodajnego wskazania temperatury. Za normę przyjmuje się wynik oscylujący w granicy 36–37ºC. 37–38ºC to stan podgorączkowy. Umiarkowana gorączka mieści się w granicach 38–39ºC. Powyżej 39ºC można mówić o gorączce i wówczas należy zastosować preparat na bazie paracetamolu lub ibuprofenu, który pomoże obniżyć temperaturę ciała dziecka. Kiedy dziecko ma temperaturę nieprzekraczającą 39ºC, warto zastosować domowe sposoby zbicia gorączki – kąpiel w letniej wodzie czy chłodne okłady na czoło, kark i klatkę piersiową. Bezzwłocznie należy skontaktować się z lekarzem, kiedy gorączka utrzymuje się przez trzy doby, przekroczy 40ºC, pojawią się drgawki bądź sztywność karku.

Pamiętajmy, że gorączka to naturalna reakcja obronna organizmu. Jest to jego sposób na zwalczenie infekcji, dlatego kiedy maluch ma nieznacznie podwyższoną temperaturę, nie jest to powód do obaw. Nie należy jednak bagatelizować tego objawu infekcji i uważnie obserwować dziecko, aby w przypadku pogorszenia się jego stanu móc w porę zareagować.

WSPOMAGANIE ODPORNOŚCI

Czy można ustrzec się przed zimowymi spadkami odporności i infekcjami typowymi dla tego okresu? Kiedy dziecko chodzi do przedszkola i ma bezpośredni kontakt z dużą grupą dzieci, jest szczególnie narażone na wspomniane infekcje. Możemy jednak wspomagać odporność maluchów, najlepiej poprzez odpowiednią, dobrze zbilansowaną dietę, zadbanie o wartościowy sen i odpoczynek, a także poprzez stosowanie preparatów (najlepiej naturalnych!) pomagających w utrzymaniu organizmu w odpowiedniej kondycji podczas sezonowych infekcji. Pamiętaj o kwasach omega-3 – są niezbędnym składnikiem zdrowej diety. Te niezbędne tłuszcze są szczególnie ważne dla dzieci, ponieważ odgrywają kluczową rolę we wzroście i rozwoju oraz wiążą się z licznymi korzyściami zdrowotnymi. Możemy znaleźć je m.in. w tranie czy suplementach wegańskich z alg morskich. Bardzo ważne są także witaminy i składniki mineralne. Pamiętaj o uzupełnianiu witamin i składników mineralnych, by wzmocnić odporność Twojego dziecka. Ważne witaminy to A, B1, B2, Niacyna, B6, B12, C, D i E. Witaminy są niezbędne do prawidłowego rozwoju organizmu dziecka i wpływają na jego codzienne funkcjonowanie.
 

Uprzejmie informujemy, że ogólnopolska infolinia dla dzieci i młodzieży oraz ich opiekunów POMAGAMY (800 800 605) od 1 listopada br. zastąpiona będzie telefonem zaufania Rzecznika Praw Dziecka. Nowy bezpłatny numer, pod którym dzieci i młodzież będą mogły otrzymać wsparcie psychologiczne, to 800 12 12 12. Telefon i czat internetowy będą czynne przez całą dobę, siedem dni w tygodniu.Czat nie wymaga logowania oraz instalowania żadnej aplikacji. Połączenia telefonicznie nadal pozostaną bezpłatne, a rozmówcy będą mieli zapewnioną dyskrecję i anonimowość.

 

 

https://brpd.gov.pl/dzieciecy-telefon-zaufania-rzecznika-praw-dziecka/

 

 

 

 

 

Jesienny pociąg     Dorota Gellner

Stoi pociąg na peronie -
żółte liście ma w wagonie
i kasztany, i żołędzie-
dokąd z nimi jechać będzie?


Rusza pociąg sapiąc głośno.
Już w przedziałach grzyby rosną,
a na półce, wśród bagaży,
leży sobie bukiet z jarzyn.


Pędzi pociąg lasem, polem
pod ogromnym parasolem.
Zamiast kół kalosze ma,
za oknami deszcz mu gra.


O, zatrzymał się na chwilę!
Ktoś w wagonie drzwi uchylił
potoczył w naszą stronę
jabłko duże i czerwone.  

 

W co się bawić, gdy deszcz pada

 

                

 

 

 

 

 

 

ROK SZKOLNY 2021/2022

 

 

Wakacje to przede wszystkim czas zabawy i odpoczynku. Każdy z nas ma swój pomysł i sposób na spędzenie wolnego czasu. Jedni udają się na rodzinne wyjazdy, inni wybierają wyjazdy zorganizowane.  Ważne jednak, by w każdym miejscu pamiętać o bezpieczeństwie i zachowaniu odpowiedniej ostrożności. 

Nad morzem

Morze to potężny żywioł, z którym trzeba się liczyć. Pamiętajmy zatem o kilku istotnych regułach:

• Kąpmy się tylko w miejscach dozwolonych i pod opieką dorosłych. Jeśli miejsca strzeże ratownik – zawsze stosujmy się do jego poleceń.
   
• Miejsce na kąpiel musi być bezpieczne. Dlatego nie wolno się kąpać przy śluzach, mostach, budowlach wodnych, portach, zaporach, a także w brudnej wodzie i tam, gdzie są silne wiry i prądy.
   
• Nigdy nie kąpmy się w rwących rzekach, bo wystarczy poślizgnąć się na kamieniu, żeby porwał nas nurt.Idąc na plażę, nie zapominajmy o kremie z filtrem UV. Ciało nasmarujmy już około 20–30 minut przed wyjściem na słońce, czynność tę powtarzając co 2–3 godziny i po każdym wyjściu z wody.
   
• Chcąc uchronić się przed udarem, między godziną 11 a 16 ukryjmy się w cieniu.
   
• Nie zapominajmy o okularach przeciwsłonecznych i lekkim nakryciu głowy. 
   
• Pamiętajmy, by zabrać ze sobą wodę oraz coś do jedzenia. 
   
• Nie wchodźmy do morza podczas burzy, deszczu lub mgły.
   
• Jeśli długo przebywaliśmy na słońcu – poczekajmy chwilę w cieniu, zanim wejdziemy do wody. Pozwoli nam to uniknąć szoku termicznego.
   
• Nie pływajmy w pobliżu wodorostów. Zwracajmy uwagę na dno i ukształtowanie zbiornika.
   
• Pływajmy wyłącznie w obszarze wyznaczonym przez boje.
   
• Skoki do wody wydają się świetną rozrywką, ale przy odrobinie pecha mogą skończyć się trwałym kalectwem. 
   
• Wybierając się na kajaki, łódki czy rowery wodne, zawsze zakładajmy kapok. Pamiętajmy też, aby nie pływać wieczorem i po zmroku. To niebezpieczne i łatwo zgubić się na wodzie.

W górach

Jednym z największych zagrożeń w górach jest zmieniająca się w szybkim tempie pogoda. Przed każdą górską wycieczką dowiedzmy się, jakie są przewidywane warunki atmosferyczne!

 

• Zawsze pamiętajmy o naładowanej komórce z numerem GOPR – 601 100 300.
   
• Najlepiej wyruszajmy już wczesnym rankiem. 
   
• Zaplanujmy trasę, uwzględniając swoje umiejętności, pogodę oraz godzinę zachodu słońca. 
   
• Sprawdźmy, czy na wybranym przez nas szlaku są jakieś schroniska, szałasy, leśniczówki itp., w których można się schronić, jeśli nagle zmieni się pogoda. 
   
• Przed górską wędrówką spakujmy do plecaka mapę. 
   
• Zabierzmy ze sobą: zapasowe skarpetki, czapkę, koszulę lub inne okrycie z długim rękawem, pelerynę, kurtkę lub płaszcz przeciwdeszczowy.
   
• Pamiętajmy o prowiancie – polecamy produkty z dużą zawartością węglowodanów, np. czekoladę lub baton energetyczny.
   
• Nie zapominajmy o  okularach przeciwsłonecznych.
   
• Przed wyjściem w góry poinformujmy kogoś, gdzie się wybieramy, jakim szlakiem i o jakiej porze planujemy wrócić. 

Spacer do lasu lub na łąkę

Wchodząc do lasu, poruszajmy się po wydeptanych ścieżkach. Każde miejsce wygląda podobnie, więc łatwo się zgubić, chodząc na przełaj. 
 

• Nie dokarmiajmy dzikich zwierząt! To dla nich niezdrowe.
• Stosujmy preparaty przeciw komarom, kleszczom, szerszeniom oraz osom.
• Nie rozpalajmy ognisk w lesie i jego pobliżu.
• Jeśli zauważymy pożar – dzwońmy po straż pożarną. Nie podchodźmy do ognia.

Wyprawa rowerowa
 

• Zawsze jeździjmy w kasku.
• Miejmy przy sobie apteczkę. 
• Sygnalizujmy ręką kierunek, w którym chcemy jechać. 
• Zwalniajmy na krętych drogach. 

Gdziekolwiek planujemy się wybrać, pamiętajmy o naładowaniu przed wyjściem telefonu lub noszeniu ze sobą przenośnej ładowarki typu power bank – tym bardziej, jeśli planujemy dłuższą wędrówkę, spacer, podróż. Dodatkowo zawsze miejmy w telefonie zapisane numery alarmowe, a także w odpowiedni sposób zapisane numery bliskich osób.

Przed imieniem bliskiej osoby powinno znaleźć się słowo „ICE”. Jest to znak dla ratowników medycznych, kogo poinformować w razie wypadku

 

 

 

 

Gotowość szkolna.pdf

informacje_dla_rodzica_ucznia_kl.I_SP.pdf

 

---

Książka dla Rodziców 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ćwiczenia na przekraczanie linii środka

 

1. Leniwe ósemki dla oczu. Ruchy naprzemienne.

Stań. Wyciągnij przed siebie lewą rękę, zaciśnij pięść a kciuk skieruj do góry, rysuj kciukiem w powietrzu po kształcie położonej ósemki (znaku nieskończoności) wodząc oczami za ręką- głowa nieruchomo. Ruch zaczynaj zawsze w lewo do góry. Powtórz to samo prawą ręką a potem obiema rękoma jednocześnie.

(Leniwe ósemki - wpływa na koordynacje wzroku, obwodowe widzenie, aktywizacja mózgu dla przekraczania środkowej wizualnej linii, integracja półkul mózgowych, mechanizm czytania (ruch oczu z lewej do prawej), rozpoznawanie znaków przy pisaniu, czytanie ze zrozumieniem).

2. Słoń.

Wyciągnij lewą rękę w przód, grzbietem dłoni do góry, głowę połóż na ramieniu wyciągniętej ręki, nogi w kolanach lekko ugięte, mały rozkrok. Rysuj ręką w powietrzu obszerne leniwe ósemki (ucho przyklejone do ramienia). Całe ciało prostuj. następnie to samo z prawą ręką. Pamiętaj, że kierunek pisania w lewo do góry.

(Słoń - wpływa na stymulacje mowy wewnętrznej, twórcze myślenie, słuchanie własnego głosu, rozwój pamięci długoterminowej, zintegrowane widzenie, słyszenie i ruch; mowa, pismo, zapamiętywanie).

3. Motyl na suficie.

Podnosimy do góry głowę. Nosem na suficie kreślimy leżące ósemki. Zaczynamy w lewo do góry.

(Motyl na suficie - wpływa na koordynacje wzrokowo ruchowa, mechanizm czytania i pisania).

4. Kołyska.

Usiądź na podłodze, ręce lekko ugięte oprzyj z tyłu utrzymując tułów podniesiony. Nogi zegnij w kolanach i podnieś stopy do góry. Usuń napięcie w jednym biodrze potem w drugim, robiąc nieduże ruchy nogami.

(Kołyska - wpływa na rozwój zdolności do pracy w środkowym polu ciała, umiejętności wzrokowego śledzenia za ruchami w kierunku od lewej do prawej strony, nawyki skupiania uwagi i zrozumienia).

5. Rowerek.

Podnieś ręce i głowę do góry, obejmij głowę dłońmi i podtrzymuj ją. Prawym łokciem dotykaj lewego kolana, potem lewym łokciem prawego kolana, itd. Oddychaj rytmicznie.

(Rowerek - sprzyja integracji lewej i prawej strony ciała, czytanie, umiejętność słuchania, pismo, zasady pisowni, matematyka).

6. Krążenie szyją.

Zwieszamy ciężko głowę i krążymy nią zaczynając w lewą stronę. (Krążenie szyją - wspomaga czytanie ze zrozumieniem, wyrażanie emocji, myślenie pamięć, matematyka).

Opracowała: Katarzyna Góral - Nowak

Propozycje zabaw dla dzieci objętych kształceniem specjalnym 

1. Ścieżki sensoryczne

W sklepach ze sprzętem sportowym albo rehabilitacyjnym dostępne są różnego rodzaju akcesoria, z których można układać ścieżki sensoryczne. Oczywiście można też wykorzystać przedmioty, które znajdziemy w domu lub podczas spaceru. Wystarczy na macie piankowej albo na dywanie ułożyć np.: kamyki, małe szyszki, patyki, kasztany, ziarna fasoli czy żołędzie. Chodzenie po ścieżce sensorycznej to świetny masaż dla małych stóp, pobudza różne receptory, stymuluje wyobraźnię i równowagę oraz poprawia koordynację wzrokowo-ruchową.

2. Masy sensoryczne

Zabawy różnymi masami to świetne ćwiczenie dla małych rączek. Dzieci z zaburzeniami SI często nie lubią się brudzić, ale ugniatanie, przelewanie i dotykanie różnych faktur jest bardzo ważne w rozwoju motoryki małej. Dlatego warto proponować malcowi różne rozwiązania: ciastolinę, piankolinę, galaretki, piasek kinetyczny, lód itp. (w Internecie dostępnych jest wiele przepisów na przeróżne masy, warto poszukać czegoś, co maluchowi przypadnie do gustu). W warunkach naturalnych w zupełności wystarczy piasek i błoto.

3. Wspólne gotowanie

Mieszanie, przelewanie, odmierzanie, ugniatanie – wszystkie te czynności doskonale stymulują receptory dłoni. Dodatkowo zaangażowanie dziecka w przygotowywanie posiłków może zaprocentować także na innym polu – dziecko chętniej próbują dań, w których przyrządzaniu aktywnie uczestniczyły.

4. Malowanie rękami i stopami

Dotykanie farb, malowanie paluszkami, odbijanie całych rączek i stópek – uwrażliwia receptory. Malowanie rękami spodoba się także dzieciom, które nie lubią malować w tradycyjny sposób ze względu na słabe napięcie mięśniowe – używanie paluszków jest trudniejsze niż trzymanie kredki czy pędzla i dociskanie ich do kartki.

 

5. Pisanie palcem

Pisanie literek lub rysowanie różnych kształtów w rozsypanej na stole mące/kaszy mannie/piasku również pomaga uwrażliwiać receptory małych rączkach.

6.Naleśnik

Rozłóż koc na podłodze, dziecko ułóż na brzegu. Turlaj je w kierunku drugiego brzegu, ciasno zawijając w koc, mówiąc, że zawijasz naleśnika. Następnie, jeżeli dziecko jest zadowolone, udawaj że kroisz, posypujesz cynamonem lub zjadasz naleśnika, delikatnie masując zawinięte dziecko rękami. Zadaniem dziecka jest samodzielne rozwinięcie się.

 7.Skarby w ryżu

Napełnij pojemnik ryżem lub kaszą i ukryj w nim różne przedmioty. Zadaniem dziecka jest wyciągnięcie zabawek z pudełka.

8.Zabawa w wannie

Używajcie podczas kąpieli różnych gąbek, ręczników i szczotek. Zachęcaj dziecko do używania mydeł o różnych zapachach, kształtach i konsystencji.

Opracowanie: Katarzyna Góral - Nowak

POMOC ZDALNA SPECJALISTY – ROZWÓJ FIZYCZNY DZIECKA

Kluczową kwestią dla rozwoju koordynacji jest regularna aktywność fizyczna. Nawet jeżeli nie są to specjalistyczne ćwiczenia, to korzystnie wpływają na poprawę zdolności ruchowych. Koordynacja ruchowa przede wszystkim jest związana ze zwinnością i zręcznością. W jej zakres wchodzi jednak jeszcze wiele innych istotnych kwestii, takich jak:

- równowaga,

- pamięć ruchowa,

- czas reakcji,

- czucie mięśniowe,

- orientacja przestrzenna,

- poczucie rytmu,

- zdolność sprzężenia.

Pamiętajmy aby przed każdymi ćwiczeniami wykonać krótką rozgrzewkę tak aby nasz mięsnie przygotować do ćwiczeń.

Krótka rozgrzewka:

-  marsz w miejscu

- krążenie ramionami do przodu i d tyłu

- krążenie biodrami w prawą i lewą stronę

- krążenie kolan w prawą i lewą stronę

- delikatne pochylenie głową w prawą i lewą stroną oraz do przodu i do tyłu

Na koniec ćwiczeń polecam chwilę relaksacji na dywanie. Połóż się wygodnie na plecach, prawą rękę ułóż na brzuchu i w tym czasie wciągaj powietrze nosem i wypuszczaj  ustami.

Poniższe propozycje ćwiczeń należy wdrażać systematycznie. Szczególną uwagę trzeba zwrócić na dokładność ich wykonywania, ilość prób jest indywidualna do potrzeb każdego dziecka

 

Zestaw ćwiczeń kształtujących koordynację ruchową (zręczność, zwinność) oraz szybkość.

Ćwiczenia kształtujące zwinność i zręczność:
1. Przewroty w tył i w przód z różnych pozycji wyjściowych (postawa, przysiady, klęki, leżenia, siady) do różnych pozycji końcowych.
2. Podskoki obunóż, jednonóż i naprzemianstronnie w miejscu, w marszu i w biegu.
3. Podrzuty i chwyty różnych przyborów z obrotami, podskokami, przysiadami
4. Siady równoważne, z odprowadzaniem rąk i nóg w bok.
5. Przenoszenie i przekładanie przyborów pod nogami, tułowiem w postawie, siadzie lub leżeniu (przodem, tyłem) .
 

Ćwiczenia o charakterze szybkościowym:
1. Reagowanie na sygnały wzrokowe lub słuchowe.
2. Starty z różnych pozycji wyjściowych, zmiany kierunku biegu, starty do toczących się piłek, do podrzucanych przedmiotów.
3. Szybki bieg w miejscu i na krótkich odcinkach.
4. Szybki rzuty i chwyty drobnych przedmiotów, np.: woreczków, piłeczek itp.
5. Szybkie przewroty i obroty wzdłuż długiej osi ciała.
6. Zabawowe formy ćwiczeń szybkościowych np. Berek.

 

 

Anna Kocoń – Tondos – nauczyciel rehabilitant

W razie pytań zapraszam na konsultacje pod adresem ania.tondos@interia.pl

Artykuł na podstawie : „Więcej ruchu dla maluchów” Program aktywności ruchowej

 

Kartka z kalendarza 

21.09.20 r. Ogólnopolski Dzień Przedszkolaka

14.10.20 r. Dzień Edukacji Narodowej

05.11.20 r. Dzień Postaci z Bajki

10.11.20 r. Obchody Święta Niepodległości

20.11.20 r. Dzień Praw Dziecka

25.11 20 r. Dzień Pluszowego Misia

04.12.20 r. Spotkanie z Mikołajem w przedszkolu

Spotkanie online z Mikołajem i Panią Choinką

18.12.20 r. Przedstawienia Wigilijne

21 i 22.01.21 r. Dzień Babci i Dziadka

22.01.21 r. Bajka online pt. "Krolowa Śniegu"

25.01.21 r. Bal Karnawałowy

09.02.21r. Dzień Bezpiecznego Internetu

12.02.21 r. Walentynki

21.03.21 r. Pierwszy Dzień Wiosny

 

KWIETNIOWE PSOTY

Co ty kwietniu pleciesz?

 Zimy nie ma wiosną.

Popatrz, motyl i biedronka,

Chcą opalać się na słonku.

Kwiecień – plecień, co przeplata,

Trochę zimy, trochę lata.

Trochę lata będzie zimą,

Schowaj się pod peleryną.

Chcemy do przedszkola,

Iść bez parasola.

Wietrzyk wieje, świeci słońce,

Żaby skaczą już na łące.

Kwiecień – plecień, co przeplata,

Trochę zimy, trochę lata.

Trochę lata będzie zimą, Schowaj się pod peleryną.

 

 

Rady na marcowe dni

W marcu jak w garncu -każdy wie!

To świeci słońce, to znów mróz trzyma,

to odwilż, to znów ze śniegiem deszcz

nie chce się poddać uparta zima.

 

Oto me rady na dni marcowe:

czapki i szale nie rzucaj w kąt,

marcowe słonko jest zbyt kapryśne,

kto mu zaufa, ten zrobi błąd!

 

Raczej ubieraj się na cebulkę,

codziennie soki pij owocowe,

jadaj surówki z przeróżnych warzyw,

także owoce-smaczne i zdrowe!

 

Nie będzie grozić ci wtedy katar,

ból gardła, kaszel czy zwykła chrypka.

Wiosnę przywitasz zadowolony,

pełen energii i zdrów jak rybka.  

 

Wiosenne_zajecia__dla_dzieci_i_Rodzicow.pdf

 

Czym jest opóźniony rozwój mowy (ORM)?

Z opóźnionym rozwojem mowy mamy do czynienia, kiedy kompetencje u dziecka nie wykształciły się w ogóle lub wykształciły się w stopniu niewystarczającym, aby prawidłowo porozumiewać się z innymi. Jeden z etapów rozwoju mowy dziecka nie pojawił się w odpowiednim czasie. W przypadku dziecka dwu lub trzyletniego, które porozumiewa się z nami jedynie za pomocą gestów, czy też komunikacji niewerbalnej np. mimiką twarzy, dotykiem, dźwiękami parajęzykowymi np. płaczem, śmiechem albo komunikuje się za pomocą niewielu słów, to jest to sygnał, że coś może być nie tak i że możemy mieć do czynienia właśnie z opóźnionym rozwojem mowy. Opóźniony rozwój mowy ze względu na przyczynę powstania dzielimy na samoistny lub niesamoistny.

Czym one się różnią?

Jeśli opóźnienie jest półroczne to mieści się w normie. Natomiast gdy przesunięcie czasowe w osiąganiu etapów rozwoju mowy jest większe, wynosi rok, czy dłużej, to wówczas  mamy już do czynienia z opóźnionym rozwojem mowy.

Samoistne opóźnienie mowy

Podział jest bardzo ważny, jest związany z zaistnieniem samego problemu. Samoistne opóźnienie mowy wiąże się z tym, że dzieci mają swoje tempo, swój własny rytm rozwoju. Związany jest często z jakąś niedojrzałością aparatu artykulacyjnego, czy też struktur mózgowych, które są odpowiedzialne za procesy nadawczo - odbiorcze, w związku z czym sygnały, bodźce są zbyt słabe i nie docierają, albo z opóźnieniem docierają do mięśni, które biorą udział w mówieniu. W takim wypadku potrzebny jest po prostu czas, aby poszczególne struktury mogły dojrzeć. Samoistne opóźnienie ma więc charakter przejściowy. W tym przypadku opóźnienie mija. Dzieci takie są w normie intelektualnej, słyszą polecenia, reagują na nie, głoski w izolacji wymawiają poprawnie, sprawność narządów artykulacyjnych w ich wypadku także jest poprawna. W tej sytuacji opóźnienie dotyczy tylko procesu mówienia, nadawania mowy, a odbieranie mowy, jej rozumienie jest prawidłowe. Samoistne opóźnienie rozwoju mowy występuje dosyć często.

Niesamoistne opóźnienie mowy

Niesamoistne opóźnienie rozwoju mowy jest następstwem zaburzeń o określonej etiologii, czyli spowodowane jest jakimś czynnikiem np. uszkodzenie słuchu, niepełnosprawnością intelektualną lub uszkodzeniem neurologicznym. W takiej sytuacji praca nad rozwojem mowy wymaga specjalistycznej terapii.

Jeśli tylko coś nas niepokoi, to jak najszybciej powinniśmy się skonsultować ze specjalistą. Ponadto nie wszystkie konsultacje muszą się kończyć zajęciami logopedycznymi, bardzo często przy samoistnym opóźnieniu mowy wystarczy praca rodziców z dzieckiem według określonych wskazówek logopedy.

Opóźniony rozwój mowy można diagnozować między drugim a trzecim rokiem życia dziecka. Najpierw mamy okres melodii, który trwa od urodzenia do pierwszego roku życia, wówczas pojawia się głużenie i gaworzenie. Następnie występują onomatopeje, czyli pierwsze wyrażenia dźwiękonaśladowcze. W pierwszym roku mogą się już pojawić jakieś słowa. Potem mamy kolejno okres wyrazu, między pierwszym, a drugim rokiem życia, okres zdanie między drugim, a trzecim rokiem życia dziecka i okres swoistej mowy dziecięcej, która kształtuje się od trzeciego do nawet siódmego roku życia dziecka.

               Jeśli opóźnienie jest półroczne to jeszcze mieści się w normie. Jeśli jednak przesunięcie czasowe w osiąganiu poszczególnych etapów rozwoju mowy jest większe, wynosi rok, czy nawet półtora roku to mamy już do czynienia z opóźnionym rozwojem mowy. Im szybciej to zdiagnozujemy tym lepiej, aczkolwiek między drugim, a trzecim rokiem życia jest najlepszy moment, gdyż wtedy mamy już pewien obraz, widzimy jak dziecko się zachowuje, czy reaguje na polecenia

Sytuacje niepokojące

W przypadku dziecka dwuletniego powinien nas zaniepokoić brak występowania słów. Rodzice powinni także zwrócić uwagę na to, czy dziecko ma swój system językowy słownictwa biernego, czyli jeśli my go pytamy, czy dajemy jakieś polecenia, czy on rozumie te polecenia, czy daną rzecz potrafi wskazać. Chodzi również o to, czy dziecko identyfikuje słowo z rzeczą bądź osobą. Powinniśmy także zwrócić uwagę na sprawność manualną dziecka czyli sprawność dłoni malucha, gdyż ośrodek mowy i ruchu są bardzo blisko siebie w mózgu i wzajemnie na siebie oddziałują. Motoryka rąk, sprawność fizyczna wpływa na motorykę naszych narządów artykulacyjnych. Ponadto bardzo ważne są kontakty dziecka z rówieśnikami, im są częstsze są kontakty dziecka z rówieśnikami tym większa jest jego motywacja do mówienia.

Bardzo ważna rzeczą jest prawidłowa komunikacja werbalna z dziećmi. Mówmy do dziecka wyraźnie i powoli. W początkowym okresie, kiedy dziecko buduje system językowy należy wskazywać przedmioty, o których mówimy, tak, żeby dziecko mogło zidentyfikować znaczenie słów. Nie powinniśmy zdrabniać, możemy poprawiać, jeśli dziecko coś wypowiada źle aby maluch nabywał prawidłowe wzorce.Nie należy wyśmiewać się z mowy dziecka, bo takie zachowanie może również blokować rozwój malucha.

 

 

"Luty"

Józef Antoni Birkenmajer

Luty jest to mie­siąc krót­ki, —
nam się jesz­cze krót­szy zda­wał:
z wia­trem po­szły wszyst­kie smut­ki.
bo we­so­ły był kar­na­wał!
Wszyst­ko w nim się tak krę­ci­ło,
niby fil­mo­wy apa­rat:
dużo było w nim śli­zga­wek,
za­baw, tań­ców i ma­ska­rad.
Tań­czył z chłop­ką In­dia­nin
i ża­bu­nia z Eski­mo­sem,
a Staś, za Mi­sia prze­bra­ny,
po­ry­ki­wał pięk­nym gło­sem.

 

Kochani Rodzice,

w trosce o zdrowie naszych przedszkolaków przypominamy o przestrzeganiu podstawowych zasad higieny oraz zwróceniu uwagi na znaczącą rolę higieny jako podstawowego środka zapobiegania przenoszenia się wirusów.

 

 

Agnieszka Borowiecka "Trudna sztuka"

Bajka edukacyjna dla dzieci, które nie potrafią przegrywać.

Pewnego wieczoru w gęstych szuwarach, na brzegu modrego jeziora wszystkie stworzenia były nieco ospałe i znużone. A nuda niczym biała mgiełka przetaczała się od brzegu do brzegu, jakby nie miała nic innego do roboty. Nawet żabom nie chciało się kumkać tego dnia. Siedziały jak zwykle na liliowych liściach i wywracały oczami, strojąc miny. Żuraw, brodząc po kostki w ciepłym błotku, ziewnął przeciągle i westchnął:

– Ale nuuudno! – Wygiął swą długą szyję w tył, jakby chciał spojrzeć na sprawę z innej perspektywy.

Wtem na drugim brzegu jeziorka dojrzał czaplę. Stała na jednej nodze z lekko uniesionymi skrzydłami dla złapania równowagi, jakby się bała, że zaraz upadnie. Żuraw aż zaklaskał z radości, gdyż wpadł mu do głowy wyśmienity pomysł, by urządzić konkurs w staniu na jednej nodze, skoro i tak nic ciekawego się nie działo. Sztywnym krokiem poczłapał więc do czapli i zagadnął niby od niechcenia.

– Pani tak tu stoi na jednej nodze… – zaczął, mierząc czaplę wzrokiem od stóp po sam czubek głowy. – A może byśmy tak urządzili sobie zawody? – zaproponował.

– Zawody? – zdziwiła się czapla. – Tak, zawody – odparł żuraw. – W staniu na jednej nodze.

Pomysł zdawał się dość interesujący, a szanse były wyrównane, gdyż oba ptaki miały nogi podobnej długości, a i konkurencja nie była im obca.

– Zgoda! – odparła czapla, zacierając skrzydła, gdyż jej lewa noga była niezachwiana. Mogła stać na niej całymi godzinami, wcale się nie męcząc. – Przyjmuję twe wyzwanie! A o co gramy? – spytała, gdyż wiadomo, że konkurs bez nagród to żaden konkurs.

Żuraw zaśmiał się pod nosem, gdyż był pewien swej wygranej, wolał więc ustalić nagrodę, która dodatkowo umili mu wspaniały smak zwycięstwa.

– Może być szuwarowa korona – zaproponował. – Przegrany wykona ją dla zwycięzcy w nagrodę – dodał, by wszystko było już jasne.

Czapli taka nagroda wydała się atrakcyjna.

– Zatem ustalone – stwierdził żuraw i podskoczył parę razy dla rozgrzewki.

Publiczność podzieliła się równo pół na pół. Żaby zacisnęły mocno kciuki, kibicując cza- pli, zaś wszystkie komary i ważki wachlowały skrzydłami swego faworyta żurawia, by dodać mu otuchy przed walką. Stary żółw zgodził się być sędzią, wynurzył się z błotka i zajął sędziowskie stanowisko, by z bliska lepiej widzieć, czy aby ktoś nie oszukuje.

– Na trzy cztery zawodnicy uniosą wybraną nogę – zaczął objaśniać zasady tubalnym głosem. – Wygra ten, kto dłużej ustoi na jednej nodze. Nie można się podpierać dziobem ani skrzydłami. Jeśli ktoś się przewróci, odpada z gry. Zaczynamy! – rzekł żółw i uniósł wysoko łapę, by wszyscy się uciszyli.

Fala sportowych emocji przetoczyła się wśród kibiców, a dzioby zawodników zdradzały niemałe napięcie.

– Trzy czte-ry! – krzyknął donośnie żółw, a czapla z żurawiem jednocześnie unieśli nogi. Jak na zawołanie rozległ się głośny aplauz.

– Żuuuraw, żuuuraw! – piszczały komary, a żaby wzniosły głośny okrzyk na cześć czapli: „Czapla!”.

Początkowo stało im się doskonale. Raz po raz uśmiechali się do siebie przyjaźnie i machali swym kibicom, a trybuny w odpowiedzi rozbrzmiewały głośnymi brawami. Czas mijał, a oni stali łeb w łeb. Lecz nagle żuraw zachwiał się i klapnął zgiętą nogą w błoto.

– Skucha! – wykrzyknęły uradowane żaby, a komary wydały cichy jęk rozczarowania. I zrobiło się straszne zamieszanie. Czapla przeskakiwała z nogi na nogę, ciesząc się ze zwycięstwa. Żółw próbował złożyć jej gratulacje, ale nie mógł dosięgnąć jej rozmachanych skrzydeł. Żuraw zaś strasznie się zdenerwował. Zaczął krzyczeć, że to wiatr wytrącił go z równowagi, lecz jego tłumaczenia zginęły w radosnym aplauzie żab. W końcu strasznie się na wszystkich obraził. Odwrócił się i wsadził głowę w zarośla, pochlipując z żalu. Z gęstych trzcin wystawał tylko jego pierzasty ogon i z daleka wyglądał tak, jakby jakiś Indianin z pióropuszem na głowie czaił się w gęstwinie.

Gdy tak tkwił z głową w krzakach, użalając się nad sobą, nagle zaszeleściły szuwary. Zapłakany żuraw uniósł wzrok i ujrzał dziką kaczkę, która uśmiechała się do niego przyjaźnie.

– Dla mnie ty też jesteś zwycięzcą – rzekła pocieszająco.

– Naprawdę? – zdziwił się żuraw.

– O tak! – stwierdziła z przekonaniem. – To ty wpadłeś na pomysł, by urządzić konkurs i to w staniu na jednej nodze. To naprawdę trudna sztuka!

Żuraw trochę się rozchmurzył, więc zaraz dodała:

– Lecz dużo trudniejsze jest pogodzenie się z tym, że ktoś jest w czymś lepszy. Jeśli ktoś to potrafi , po części też jest zwycięzcą!

– Jest zwycięzcą? – spytał żuraw.

– Tak – odparła kaczka. – Bo nawet jeśli nie pokonał przeciwnika, to pokonał swój gniew i złość, a to najgorsi przeciwnicy na świecie.

Przez chwilę siedzieli w ciszy, a żuraw tylko kiwał głową, gdyż doskonale wiedział, o czym mówi dzika kaczka. Czapla rzeczywiście okazała się lepsza w staniu na jednej nodze i wszyscy widzieli to na własne oczy.

– Chyba powinienem przygotować koronę dla czapli – zdecydował po chwili, gdy złość została całkiem pokonana. Rzeczywiście w jednym momencie żuraw poczuł się tak, jakby dostał złoty medal. Cmoknął więc tylko kaczkę w policzek, po czym uwił piękną koronę i poczłapał w stronę jeziorka. Wręczył ją czapli w nagrodę i mocno uścisnął jej skrzydło. A gdy mówił „Gratuluję!”, w jego głosie nie było słychać ani cienia żalu.

Tak robią prawdziwi zwycięzcy! Choć to naprawdę trudna sztuka.

 

Żródło: Bliżej przedszkola nr 7-8/2019/

 

Jak wspierać samodzielność u przedszkolaka?

Dziecko w przedszkolu zdobywa nowe umiejętności, których trudniej jest opanować  przebywając tylko wśród dorosłych.
Małe dzieci zazwyczaj przebywają tylko ze swoimi rodzicami dlatego przedszkole to miejsce, gdzie dziecko często po raz pierwszy zostaje poza domem bez swoich bliskich. Pójście dziecka do przedszkola można nazwać ,,startem w karierę zawodową”- biorąc pod uwagę fakt, jak wiele dziecko uczy się w tym czasie i jak kluczowe są to umiejętności dla dalszego jego rozwoju, to należy uznać prawdziwość tego stwierdzenia. Dziecko w przedszkolu  uczy się współpracy z innymi, koncentrowaniu się na zadaniu, samodzielnego radzenia sobie w wielu okolicznościach oraz wyrażania emocji. Są to umiejętności, które wykorzysta w ciągu całego swojego życia.
Samodzielność to jeden z trzech głównych obszarów( obok umiejętności rozstawania się z rodzicami oraz nawiązywania kontaktów z rówieśnikami), który wpływa na przystosowanie się dziecka do nowego środowiska przedszkolnego. Jeśli dziecko dobrze radzi sobie z codziennymi czynnościami w domu, ma szansę w dużym stopniu poradzić sobie w przedszkolu. Idealnym przykładem jest sprawne ubieranie się w domu. Z dużym prawdopodobieństwem dziecko będzie dobrze radzić sobie z tą czynnością w sali przedszkolnej, szatni.
Pewne umiejętności są niezbędne do samodzielnego funkcjonowania dziecka poza środowiskiem domowym. Przedszkolak jest w trakcie ich nabywania i często jeszcze potrzebuje pomocy i wsparcia. Udany start w przedszkolu nie oznacza, że dziecko ma być w pełni samodzielne – nauczyciele są po to, by je wspierać. Jednak, należy pamiętać, że wspieranie nie polega na wyręczaniu dziecka. Największy sukces przedszkolak osiąga, gdy jest zachowana spójność między wymogami przedszkolnymi i domowymi. Współpraca rodziców z gronem pedagogicznym znacznie przyspiesza rozwój samodzielności dziecka, poprzez wyznaczanie tych samych celów i bycia konsekwentnym.
Samodzielność najczęściej kojarzy się nam z czynnościami samoobsługowymi, takimi jak: jedzenie, mycie i wycieranie rąk, samodzielne korzystanie z toalety, rozbieranie się i ubieranie, zmiana obuwia. Samodzielność to także umiejętność spędzania czasu wolnego przez dziecko oraz relacje z kolegą, współpraca z innymi. Dziecko, które potrafi poprosić o pomoc, powiedzieć czego potrzebuje to taka samodzielność wiąże się z umiejętnościami językowymi, rozpoznawaniem swoich potrzeb oraz z odwagą.
Zaangażowanie, samodzielność i aktywność to są główne czynniki, które wyzwalają w dziecku kreatywność i pozwalają odkrywać świat wszystkimi zmysłami. Kreatywne myślenie, odkrywanie świata poprzez  zabawę przyczynia się do rozwoju samodzielności i poznania samego siebie, przy użyciu swoich zmysłów.
W jaki sposób należy wspierać samodzielność dziecka?
Przede wszystkim należy być otwartym na sygnały dziecka. Dzieci często sygnalizuje słownie ( ,, ja sam, ja umiem, dam radę”) lub zachowaniem, że chce zrobić coś samo. Czasami widzimy, że dziecko czegoś potrzebuje, ale wystarczy poczekać chwilę, aby przekonać się, że sam potrafi to osiągnąć.
Szczególnie ważne jest stopniowanie  trudności stawianych dziecku. Chodzi o równowagę pomiędzy zupełną samodzielnością a pomaganiem dziecku we wszystkim. Przykładem niech będzie nauka wspinania się na drabinkę; na początku nauki wspinania rodzic może trzymać dziecko za rękę , potem być blisko , aby asekurować ewentualny upadek, po pewnym czasie wystarczy, aby rodzic śledził poczynania dziecka wzrokiem i podpowiadał np .,,teraz druga noga”, by na koniec uznać ,,bardzo dobrze radzisz sobie sam, będę na ławce , zawołaj- gdybyś mnie potrzebował”.
Nie zawsze jest tak, że dziecko chce coś robić samodzielnie. To rodzice dostrzegają, że czas już na naukę jedzenia widelcem czy naukę wkładania butów itp. Dzieci często protestują nie chcąc robić tego, w czym byli wyręczani ( na przykład nie chcą zakładać butów, bo zawsze ktoś im buty zmieniał). Należy jasno wyrażać oczekiwania wobec dziecka ( np.,, teraz już sam próbuj ubrać kurtkę”), zamodelowanie tego o co nam chodzi ,,pokażę ci, jak to zrobić”, wesprzeć wysiłki dziecka ,,pomogę ci na początku” oraz wzmocnić pozytywnie wysiłki dziecka( nie tylko efekty) ,, świetnie, udało się, dobrze ci poszło”. Dzieci samodzielne lepiej sobie radzą w nowych sytuacjach, są pewniejsze siebie i mają wyższe poczucie własnej wartości. Rodzice mogą wspierać dziecko w rozwijaniu samodzielności dostrzegając jego umiejętności, powstrzymując się od wyręczania oraz chwaląc postępy malucha.

Literatura:
-Aleksandra Ksokowska – Robak, Katarzyna Zeh ,,Tropiciele”-Poradnik dla rodziców
-,,Z klasą”-magazyn dla nauczycieli ( Kwartalnik 01(03)/2016, artykuł Justyny Sobolak”-,,Metody rozwijania kreatywności i pomysłowości u dzieci”

 

Integracja sensoryczna (SI) to proces zachodzący w układzie nerwowym. Polega on na odbieraniu, rejestrowaniu i inter­pretowaniu bodźców docierających do poszczególnych zmy­słów człowieka.. Integracja sensoryczna umożliwia nam rozumienie świata, który działa na nas poprzez różne bodźce. Rozumienie, ale też określone ustosunkowanie się do tego świata, w tym zareagowanie na to, co się w nim dzieje.

Prawidłowa integracja sensoryczna jest fundamentem do na­bywania przez dzieci różnorodnych umiejętności już w wieku niemowlęcym. Na początku chodzi głównie o umiejętności ruchowe i psychoruchowe (reagowanie na bodźce). W dalszej kolejności prawidłowa integracja sensoryczna wpływa tak­że na rozwój czynności samoobsługowych, uwagi, myślenia, pamięci, funkcji percepcyjnych i mowy. Potem zaś na na­ukę – utrwalanie wiedzy i rozwijanie umiejętności szkolnych: plastycznych, muzycznych, technicznych, czytania, pisania, liczenia. Dziecko z zaburzoną integracją sensoryczną może doświadczać wielu trudności w odbieraniu i rozumieniu ko­munikatów, na przykład poleceń nauczyciela, w interpreto­waniu obrazków, zapamiętywaniu piosenek i wierszy. Może ujawniać problemy z koordynacją ruchową, trudności w naśladowaniu ruchów, zapamiętywaniu układów ruchowych czy wykonywa­niu różnorodnych zadań manualnych. Dziecko z nadwrażli­wością słuchową może mieć problem ze skupieniem uwagi słuchowej na poleceniach nauczyciela. W konsekwencji nie będzie wiedziało, co ma w danym momencie zrobić. Dziecko z zaburzeniami układu przedsionkowego będzie mieć trud­ność z utrzymaniem prawidłowej pozycji ciała podczas ryso­wania czy jedzenia. Dziecko z zaburzoną propriocepcją może mieć kłopot z samodzielnym ubieraniem i rozbieraniem się oraz z wykonywaniem ćwiczeń fizycznych.

Co powinno zaniepokoić rodzica?

Wskaźniki zaburzeń integracji sensorycznej

u dzieci w wieku przedszkolnym:

• Trudności z opanowaniem treningu czystości
• Potyka się, obija o przedmioty, ma słabą równowagę, jest niezgrabne ruchowo
• Nie zwraca uwagi na skaleczenia
• Jest nadwrażliwe na hałas (często zatyka uszy, samo hałasuje – mruczy, śpiewa pod nosem), nadwrażliwe na pewne zapachy,
• Nie lubi być przytulane, nie lubi pewnych typów ubrań, narzeka na metki,
• Bardzo źle znosi mycie głowy, mycie twarzy
• Ma kłopoty z nauką jazdy na rowerze
• Unika nowych zabaw ruchowych
• Jest nadmiernie aktywne, wciąż w ruchu lub  ospałe
• Ma trudności z opanowaniem lub unika czynności takich jak: zapinanie ubrań, zdejmowanie butów, wiązanie butów, rysowanie, wycinanie
• Szybko przechodzi od płaczu do śmiechu, ma nagłe wybuchy złości
• Opóźnienia w rozwoju mowy, kłopoty z artykulacją, trudno zrozumieć, co dziecko mówi
• Dziecko ma trudności ze zrozumieniem poleceń
• Dziecku trudno skupić się na jednej czynności

 

Audycje na temat integracji sensorycznej polecane do posłuchania:

Polskie Radio Dzieciom audycja „Strefa Rodzica”

 

https://www.polskieradio.pl/18/4388/Artykul/1493259

https://www.polskieradio.pl/18/4388/Artykul/2309207

https://www.polskieradio.pl/18/4388/Artykul/1606309

https://www.polskieradio.pl/7/4411/Artykul/2217970

https://www.polskieradio.pl/18/4388/Artykul/2037155

 

Polskie Radio 24 audycja „Godzina Wychowawcza”

https://polskieradio24.pl/23/266/Artykul/1678412

 

Źródło: Bliżej Przedszkola 1/2021

 

Styczeń

Propozycje zabaw dla dzieci w domu

Miasto z kartonów

Do zadania potrzebne będą puste kartony, flamastry i szeroka taśma. Zbudujcie kartonowe miasto, bazę, zamek, statek piratów, a może nawet rakietę kosmiczną? Dajcie się ponieść wyobraźni niezależnie od ilości kartonów!

 

Zbuduj najwyższą wieżę z klocków

Każdy lubi zabawy polegające na rywalizacji. Dzieci szczególnie! Na pewno macie w domu ogromny zapas klocków. Wybudujcie z nich wieżę! Jak najwyższą wieżę, a do tego w jak najkrótszym czasie!

 

Domowe zawody w kręceniu hula hop

Kolejny pomysł na zabawy z rywalizacją to kręcenie hula hop. Komu uda się najdłużej wytrzymać, ten wygrywa. Nie masz hula hop? Skacz na skakance, odbijaj piłeczkę lub balon.

 

Odbij balon jak najwięcej razy

Do tej zabawy potrzebny jest balon i kilka osób, które będą go odbijać. Liczcie ile razy uda Wam się go odbijać zanim dotknie podłogi.

 

Utrudniona wersja gry z balonem

A gdyby tak spróbować odbijać balon tylko nogami? Ciekawe jaki będzie Wasz rekord?

 

Kręgle

Co powiesz na domowe kręgle? Niech kulą będzie piłka, a kręglami butelki z wodą lub papierowe kubeczków.

 

Rzut do celu

Tutaj możliwości jest naprawdę dużo! Możesz postawić kilka misek, koszyków czy papierowych talerzyków i rzucać do nich piłeczkami czy zwiniętymi w kulkę skarpetkami. Każdy koszyk to inna ilość punktów.

 

Kto pierwszy na mecie

W odpowiedniej odległości ułóż dwa sznurki. Jeden z nich to linia startu, a drugi meta. Przygotujcie kostkę do gry. Zabawa polega na wykonaniu tylu skoków, ile wskaże liczba oczek. Kto pierwszy na mecie, ten wygrywa!

 

Tor przeszkód

Zróbcie domowy tor przeszkód. Wykorzystajcie to co macie w domu – kartony, butelki z wodą, miski, krzesła, poduszki. Zadanie jest oczywiste – wystarczy przejść bez strącenia np. butelek podczas slalomu.

 

Jak modelka na wybiegu

 Znana zabawa z woreczkiem z grochem na głowie. To też dobry pomysł na zabawę! Zamiast woreczka można nosić np. książki. I po każdym przejściu dokładać kolejną. Ciekawa ile uda Wam się unieść?

 

Poszukiwanie skarbu

Można schować kilka przedmiotów, ale można też poprosić dziecko, żeby to ono je ukryło, a potem narysowało mapę, która doprowadzi Cię do skarbu.

 

Ciepło-zimno

Zamiast mapy, można się bawić we wszystkim znane „ciepło-zimno”

 

Znajdź kolory

Zadanie polega na poszukiwaniu w pomieszczeniu przedmiotów w odpowiednim kolorze. Wyniki możecie notować lub zapamiętywać. Ciekawe komu uda się dostrzec najwięcej!

 

Rozwój mowy u dzieci w wieku przedszkolnym

Drodzy Rodzice, w celu przybliżenia Państwu przebiegu rozwoju mowy dzieci w wieku przedszkolnym proponuję zapoznać się z istotnymi informacjami na ten temat.

Dziecko 3 – letnie

• • Zapytane podaje swoje imię.
  • Wykonuje proste polecenia, np. „Przynieś mi lalkę”, „Zanieś klocek na miejsce”
  • Wypowiada prawidłowo wszystkie samogłoski
• ustne: a, o, e, u i,  
• nosowe ą, ę (mogą być wypowiadane jak om, em),
• spółgłoski: p b, m, f, w, t, d, n, l, ś, ź, ć, dź, j, ł.
• spółgłoski s, z, c, dz realizowane są jeszcze miękko jak ś, ź, ć, dź                  a głoska r jak l.
• spółgłoski k i g powinny pojawić się w 4 tym roku życia.  

Mowa trzylatka jest już w zasadzie zrozumiała.

Dziecko dysponuje zasobem ok. 1000 słów. 

• • Buduje zdania pojedyncze ale także złożone
  • Zadaje pytania dotyczące otaczającej je rzeczywistości
  • Powtarza proste rytmy i melodie. 

 

Sytuacje niepokojące:

 

• • Brak reakcji na swoje imię, nagłe dźwięki lub też bardzo duża wrażliwość na dźwięki otoczenia np. zatykanie uszu, krzyk, płacz,
  • Problemy z odpowiadaniem na proste pytania, wykonywaniem prostych poleceń
  • Brak kontaktu wzrokowego
  • W artykulacji zamiana głoski l na j oraz r na j (powinno być r na l).  W takiej sytuacji warto już pod koniec 3 roku życia zacząć terapię logopedyczną, ponieważ w przyszłości może być problem z prawidłową realizacją głoski r. 
  • Niechęć do spożywania twardych pokarmów, kawałków warzyw, mięsa w zupie itp, ale także do dotykania różnych powierzchni
  • Ciągle otwarta buzia również  spanie z otwartą buzią,

 chrapanie, nadmierne ślinienie się 

• • (wskazana konsultacja laryngologiczna pod kątem trzeciego migdała)

 

 

Dziecko 4 – letnie

• • Rozumie i wykonuje bardziej złożone polecenia np. Weź misia z półki i posadź obok lalki. 
  • Rozpoznaje i nazywa podstawowe kolory, czynności.
  • Odpowiada na pytanie dlaczego?, sam też potrafi i chętnie konstruuje takie pytania. 
  • Orientuje się w stosunkach przestrzennych: w, na, pod, za, oraz czasowych typu przed i po np. po kolacji, przed spacerem. 
  • Charakterystyczne są neologizmy dziecięce np. uszolog (lekarz od uszu), co świadczy właśnie o coraz bardziej świadomym używaniu języka, jako narzędzia opisującego rzeczywistość 
  • Artykulacja : zaczyna używać głosek zębowych: s, z, c, dz, realizuje też już głoski k i g, l, wciąż brak głosek sz, ż, cz, dż, które powinien zamieniać na s, z, c, dz a nie na ś, ź, ć, dź, głoska r zamieniana wciąż na l. 
  • Następuje rozkwit mowy. Dziecko mówi dużo, buduje zdania podrzędnie złożone. Mowa jest całkowicie zrozumiała i coraz bardziej poprawna pod względem gramatycznym. 

 

Sytuacje niepokojące:

 

• • Wszelkiego rodzaju regres, tak pod względem mowy np. ponowne spieszczanie, problemy z budowaniem prostych, sensownych wypowiedzi, jak i zachowania np. ssania palca, ubrań, wycofywanie się z zabaw, kontaktów z rówieśnikami.
  • W obszarze mowy wszelkie nieprawidłowości w realizacji głosek   np. międzyzębowa tzn. z językiem widocznym między zębami wymowa głosek s, z, c, dz, ś, ź, ć, dź, t, d, n., głoska r wypowiadana „inaczej” np. tylnojęzykowo. 
  • Zamiana głosek dźwięcznych na bezdźwięczne np. b na p  d na t      ( dziecko mówi papa zamiast baba, tomek zamiast domek )

 

Dziecko 5 – letnie

• • Artykulacja: To czas na pojawianie się ostatnich głosek tzw. dziąsłowych sz, ż, cz, dż oraz głoski r, ale nie muszą być jeszcze zautomatyzowane tzn. stale realizowane w swobodnych wypowiedziach dziecka. Ma ono czas do 6 - ego roku życia na pełne przyswojenie tych dźwięków. Często też zdarza się, że dzieci wypowiadają głoskę r,  a długo jeszcze mają kłopot z głoskami szumiącymi (sz, ż, cz, dż). 
  • Rozwój języka: Równie ważny jak kształtujący się system fonologiczny jest prawidłowy rozwój całego systemu językowego oraz tzw. kompetencji językowych, w tym komunikacyjnych tzn. umiejętności posługiwania się mową, językiem w stosunkach społecznych. Tak naprawdę dziecko nabywa te umiejętności już od chwili narodzin, ale to właśnie okres przedszkolny sprzyja jeszcze bardziej dynamicznemu ich rozwojowi. Kompetencje komunikacyjne to umiejętne posługiwaniem się dialogiem – wchodzenie w relacje z innymi na zasadzie wymienności (inicjowanie rozmowy, zabawy, zadawanie i odpowiadanie na pytania, aktywne słuchanie ze zrozumieniem), kompetencje językowe to rozbudowany zasób słownictwa, w tym pojęć abstrakcyjnych, budowanie poprawnych gramatycznie wypowiedzi, wreszcie doskonalenie narracji czyli mowa opowieściowa (umiejętności potrzebne do rozpoczęcia nauki w szkole). 

 

Sytuacje niepokojące

 

• • Powodem do niepokoju powinny być wszelkie zaburzenia i opóźnienia  w wyżej opisanych obszarach rozwoju języka i artykulacji. 

 

Dziecko 6 – letnie

• • Sześciolatek posługuje się już wszystkimi częściami mowy, dokonuje autokorekty błędów gramatycznych  i artykulacyjnych. 
  • Ma ukształtowany system fonologiczny czyli dysponuje i powinien poprawnie realizować wszystkie głoski języka polskiego. 

 

Reasumując:

Opracowanie przedstawione przeze mnie dotyczące rozwoju mowy dziecka w wieku  od 3 – 6 lat dotyczy normy rozwojowej, czyli tego czego oczekujemy od prawidłowo rozwijającego się dziecka w wieku przedszkolnym. Należy pamiętać o tym żeby stale ten rozwój mowy wspomagać. Bardzo ważna jest profilaktyka zaburzeń mowy i artykulacji. Rozwój językowy naszych dzieci  wymaga współdziałania, relacji rodzic -  dziecko na każdym etapie jego rozwoju. Bardzo ważny jest dialog z dzieckiem oraz to żeby każda sytuacja była  okazją do rozmowy, pytań i odpowiedzi. Dziecko musi czuć się docenione i ważne dla swoich rodziców.